biuro@ptdiab.pl
W dniu 10 września, w czasie obrad 60 Kongresu EASD w Madrycie odbyło się Sympozjum Satelitarne Diabetes Pegnancy Study Group (DPSG). DPSG przez lata, podobnie jak pozostale grupy robocze, należały do tzw. Satelitów EASD. Obecnie sa to grupy, które zrzeszają naukowców z całego świata, którzy zajmują się daną tematyką, w przypadku DPSG problematyką cukrycy i ciąży, ale nie mają już afiliacji EASD. Niemniej zapraszane są do zorganizowania sympozjum podczas Kongresu EASD i zobowiązane sa do składania corocznych sprawozdań ze swojej działalności. DPSG posiada swój Zarząd i rokrocznie wybierany jest Przewodniczący tej grupy, którym w roku 2023/2024 była Prof. dr hab. Ewa Wender-Ożegowska, która również w ostatniej czteroletniej kadencji jest członkiem Zarządu DPSG. Sesję DPSG prowadziły: Elisabeth Reinhardt-Mathiessen i Ewa Wender-Ożegowska. Eliabeth Reinhardt Mathiessen jest profesorem endokrynologii z Kopenhagi i swoje zawodowe życie dedykowała pracom klinicznym dotyczącym głównie cukrzycy typu 1 i ciąży. Program sympozjum obejmował poniższe wykłady:
- David Simmons, Australia Moving Towards a New Consensus for Early. GDM Diagnosis; The Treatment of Booking GDM.
- Elisabeth Reinhardt Mathiesen (Dania) The role of blood pressure for predicting and preventing preeclampsia.
- Katrien Benhalima (Belgia) Automated insulin delivery in type 1 diabetes pregnancy; what is the evidence?
- Ida Thorius (Dania) Predictors of malformations in type 1 diabetes
W pierwszym wykładzie David Simmons przedstawił wyniki badania TOBOGDM, które wykazało, że wczesna diagnostyka GDM, znacznie poprawia wyniki okołoporodowe. I w związku z tym planowane ą zmiany ogólnoświatowe, jeśli chodzi o wprowadzenie rekomendacji dotyczącej wczesnego diagnozowania GDM w grupach ryzyka. Pragnę zuważyć, że nasz kraj wprowadził takie rekomendcje już wiele lat temu, niemniej dopiero to randomizowane badanie pozwala uznać, że takie postępowanie jest w pełni uzasadnione. W drugim wykładzie Elisabeth Mathiessen zwróciła uwagę na rolę bardzo restrykcyjnej kontroli nadciśnienia tętniczego w grupie ciężarnych z cukrzycą w profilaktyce preeklampsji. W wykładzie zwrócono uwagę, na różnice w pomiarach domowych i problemie tzw. „białego fartucha”. W pomiarach domowych średnie ciśnienie tętnicze u zdrowych ciężarnych jest niższe niż 110/70mmHg, a w pomiarach ambulatoryjnych 120/ 80mmHg. Zwrócono uwagę, że przy ciśnieniu mierzonym ambulatoryjnie, które nie spełnia w grupie zdrowych pacjentek jeszcze kryterium włączenia leczenia (≥140/90mmHg), aż 44% ciężarnych z cukrzycą rozwinęło nadciśnienie w ciąży (30% nadciśnienie ciążowe i 14% preeklampsję). Stąd rekomendacje ośrodka duńskiego wskazują na konieczność włączenia leczenia przeciwnadciśnienieowego u kobiet z cukrzycą już przy ciśnieniu 125/85mmHg, bądź, gdy utrata dobowa białka wynosi 300 mg/24 godz. Takie postepowanie pozwoliło obniżyć częstość preeklampsji o połowę. Kolejny wykład dotyczył zastosowania systemu automatycznego podawania insuliny przy użyciu osobistych pomp insulinowych (AID) u ciężarnych. Wykład ten przedstawiony przez Katrien Benhalimę z Leuven dotyczył możliwości adaptowania algorytmów zaplanowanych poza ciążą do podawania insuliny w okresie ciąży. Wykazano w kilku badaniach z wykorzystaniem AID, popraqe wyrównia glikemii, a także mniejszy pryrost masy ciała tych pacjentek w okresie ciąży. Ostatni wykład Idy Thorius pokazał na podsatwie badania Evolve częstość wad u płodów w ciążach powikłanych cukrzycą. Badanie to pokazało jednoznacznie, że aczkolwiek nie można określić jednoznacznej wartości odsetka glikowanej hemoglobiny, przy którym nie występują wady rozwojowe, to jednak zależność ta rośnie liniowo wraz ze wzrostem odsetka HbA1C.
Opracowała: Ewa Wender-Ożegowska